 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Так, даўней па вёсках гора пекалі
I жылі на горкай лебядзе.
Ведзьмакамі сьвет муціўся некалі,
Іх клялі ў накліканай бядзе.
I падзіў, і ўрок, і сны трывожныя...
На жніве змагаліся з тым злом:
Абжыналі жыта прыдарожнае
Ды вязалі жычкаю залом.
Чараўнік імчаўся зданяй шпаркаю,
А за ім грымелі пяруны.
Ён насланьне гнаў над гаспадаркаю,
Падымаў нябожчыка з труны.
Расьсяваў наўкол насеньне кепскае,
Каб яно бур'янам парасло;
Каб стагнала цяжка глуш палеская,
Дзе стаіць самотнае сяло.
Зло ішло... Карова забадалася
I давала мала малака:
У бядзе ізноў віна складалася
На таго старога ведзьмака.
Замаўлялі штосьці над карэньнямі,
I цадзілку мялі ў саганох,
Кіпяцілі зь зельлем белапенную,
Каб нячысьцік скурчыўся і ссох.
На яго ступалі зь песьнятворамі,
З конаўкай нашэптанай вады,
Уначы мярцьвілі загаворамі –
Ў сілу слова верылі дзяды.
1945
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
